owru tori (oude verhalen) fu sranan

Hoi allemaal,

We weten dat men in Suriname kostgrondjes heeft,en zo hadden mijn ouders ook jaren hun kostgrondje.
Mijn ouders gingen er soms elk weekend naar toe en wij gingen dan op de zondag mee,maar om de beurt.

Zo was het de beurt van een van mijn broers om mee te gaan.
Wijlen mijn moeder was een schat van een vrouw en verplichtte ons nergens toe.
Ze vroeg ons ook altijd beleefd om met haar mee te gaan waardoor we dan ook moeilijk konden weigeren.
We hadden aan de Meursweg onze kostgrondje.

Mijn broer zou dan zondag met mn moeder meegaan.Op zaterdag ging zij naar de markt en ze had de gewoonte om altijd de krant voor ons te kopen.

Mijn broer zat heel ernstig de krant te lezen,terwijl mn moeder druk was met voorbereidingen voor de zondag.
Ineens stapte hij naar mijn moeder toe en zei dat er in de krant stond,dat een zeer gevaarlijke mensvretende olifant uit de dierentuin was ontsnapt en dat het beest zich in het bos aan de Meursweg bevond.

Niemand mocht dan het bos ingaan,totdat het beest weer gevangen was.Mijn andere broers en ik keken elkaar aan,terwijl de krantlezer zelf heel serieus met mn moeder aan het praten was.

Mijn moeder maakte een grote tjoeri en zei dat ze toch zouden gaan.We kwamen niet bij van het lachen.Hij moest er zelf ook om lachen.Ik mis die tijd toen we nog thuis woonden.

hahahahah Beata!
Je broer is grappig!! In alle ernst hihihi

Lang leve de herinneringen. Wat mooi dat we ze met ons meenemen.
Maar ik ben ook wel blij met het leven dat is doorgegaan. Ik maak nu nog steeds goede herinneringen...
Het leven nu is een stuk veranderd, we zijn geen kinderen meer...en die tijd komt ook nooit meer terug (zeg ik vaak tegen mezelf).
Ik heb ook geen heimwee naar het oude Suriname met mijn jeugd herinneringen, maar naar het nieuwe dat ik voor mezelf heb gecreerd. En natuurlijk de vruchten en het lekkere eten hehe want dat is onveranderd.

Groetjes beste Beata!

Miss C.

odi odi,

dit is iets wat vroeger vaak voorkwam maar ik denk dat het nog steeds zo is vooral als je
geen geld hebt om je huis te onderhouden.
wanneer het dak een gat had en het regentijd was dan had je een groot probleem want het lekte
dan en niet op een plekje!
En die druppels maakten lawaai want wat deed je: je nam een koba of en pot of een emaillen schaal en daar
vielen die druppels in.
dus sávonds als je in bed lag hoorde je tip tip tip in al die verschillende kommen/pannen etc.
En s'morgens was het leeggooien.


Meljo

odi odi,

wie kent spanhoek nog met soda fountain waar ze heerlijke ijs verkochten?
ik weet dat we met mijn moeder naar de stad gingen en ze ons beloofde dat, als we lief waren,
we een ijsje als beloning van haar zouden krijgen.
Dat hoefde je ons niet 2 keer te vragen  :yes:
wanneer is soda fountain nou verdwenen en van wie was het?

Meljo

op school kon je bami kopen voor 10 cent  zonder vlees.  kwart je met vlees.  ik vergeet het nooit meer. lagere school. en jammer als ik soms op beri kijk zie je een oude klas genoot van vroeger is overleden. dan zie je weer  we zijn gekomen om weer te gaan. we hebben gespeeld. de jeugd was gezellig  .. maar nu is het wachten wie gaat er eerst.... daarom geniet zolang als je kan... die oude mooie tijd zal er nooit meer zijn... maar heerlijk als ik op vakantie ga en me jeugd mattie zie dan is het... weet je nog... Dit dat .. ouwe torisss