op de hoek aan van Fernandes aan de Kernkampweg

Ja mensen, heb vaak dingen meegemaakt. Dus als jullie meer willen lezen, laat het maar weten.

ik lees graag wat je hebt meegemaakt. vertel maar........

Dank je Sanneke voor je bezoekje op mistiek.punt.nl en ik ben (net als lovely denk ik) verslaafd geraakt aan je verhalen, dus vertel!!!

Hier nog eentje van mij. Ik was nog een jong meisje van 17 jaar en je weet dat ze altijd songfestivals hadden. Het was is ongeveer 27 jaar geleden dus. Ik ben toen met een hele groep meiden geweest. Na verloop besloten we lopend naar huis te gaan. Ik had nieuwe gympen aan en die deden me pijn. Ik vond het verschrikkelijk om op mijn sokken te lopen, dus liep met pijn en smart in die pijnlijke gympen verder. Pijn. Het was gezellig, er werd nagesproken over de zangkwaliteiten
We kwamen op de hoek aan van Fernandes aan de Kernkampweg. Daar heb je een pleintje met allemaal Amandelbomen. Op gegeven moment viel het mij op dat ik 2 mensen zag zitten op de bank aan de kant van het kernkampweg. Terwijl ik verder liep vroeg ik de dames als ze ook zagen wat ik zag. Die 2 mensen die er zaten waren in het wit gekleed. Terwijl ik me afvroeg van waar ze kwamen zag ik dus dat ze geen gezicht hadden en dat zei ik ook tegen de andere. Ik weet niet waarom ik bleef kijken, opdat moment drong het nog niet tot me door wat ik zag,  op gegeven moment vroeg ik als ze het ook konden zien, maar kreeg geen antwoord. Ik keek toen om me heen en zag dat ik er alleen was. Ze waren weggerent en ik was zo nieuwsgierig dat ik ze niet heb horen weg rennen. Toen ben ik ook gaan rennen, ging niet snel vanwege mijn pijnlijke voeten. Ik rende de bocht om en zag mijn nicht die mee was, op me wachten. Ze keek me beduusd aan en vroeg van waarom moest je zo een eng doen. Ik zei toen, ik deed niet eng, ik zag het echt. Het is geen fabel. Waar ik achter ben gekomen is dat ik dus dingen die anderen niet kunnen zien ik wel kan waarnemen. We hebben onderweg niets meer gezien en zijn veilig thuis aangekomen. Mijn tante van nu 80 jaar zat te wachten en zei dat we met onze rug naar binnen moesten komen. In de tussen tijd weten we allemaal waarom. 

Dit is een echt gebeurd verhaal.

Flora a, daar woonde een fam. van mij en verder in de zelfde omgeving een andere fam. Die had een feestje en het was ontzettend leuk. Ik moest om 22.00u thuis zijn, maar het was zo leuk, dus lette niet op de tijd en was pas rond 23.30u thuis, nat van het zweten. Mijn neefje deed de duer open zodat ik naar binnen kon. Rond 00.00 was ik mooi afgekoeld en wilde gaan douchen. Toen ik in de badkamer/douche stond hoorde ik iets buiten huilen. Het huilde om eten, want het zei: Mi wanni njang. Die hele route die het aflegde bleef hij het zelfde herhalen. mie wanni njang, en de honden huilden verschrikkelijk. De hele route die hij had afgelegd wist ik door de huilende honden. Ik was bang en rende ondertussen naar mijn slapende tante die ik niet wakker kreeg. Ze werd pas wakker toen alles weer rustig was. Ik was boos, wat ze kon me op dat moment niet vertellen wat het was, als ze het had geweten. Ongebaad ging ik dus naar bed, Want mi bing kon frede. De volgende dag vertelde ik het aan mijn tante, ze wist niet wat het was, maar mijn stiefvader zei dat ik het rauwe rijst buiten moest zetten, dan zou het gaan tellen, de korrels dus, dan zou ik het zien. Ook echt gebeurt.

Ik weet niet waarom ik bleef kijken, opdat moment drong het nog niet tot me door wat ik zag,  op gegeven moment vroeg ik als ze het ook konden zien, maar kreeg geen antwoord. Ik keek toen om me heen en zag dat ik er alleen was. Ze waren weggerent en ik was zo nieuwsgierig dat ik ze niet heb horen weg rennen. Toen ben ik ook gaan rennen, ging niet snel vanwege mijn pijnlijke voeten.

HAHAHAHA  sorry hoor, ma dat stukje was echt lachen man, hihihi.

Hahahahahahahahahaaaaaaaaaa, kan je , je een beetje in me plaatsen. Achteraf bekeken is het echt eng hoor. Maar zowaar d'r een God is, na troe torie.

ik geniet echt van je verhalen, ze zijn echt spannend. ik lees ze graag.
groetjes Lovely.

een tante van me vertelde me eens dat ze een vrouw zag aan de coppenamestraat,vlakbij een begraafplaats. ze had ook geen gezicht. meerdere mensen konden haar zo nu en dan zien. men zei dat ze op een wreede manier was gestorven.

ik wil deze dingen echt niet tegen komen hoor. ik ga flaw vallen denk ik. hahaha.of krijg gelijk winti.