odi,toen ik geboren werd in Amsterdam zag me moeder aan de rivier(houtmankade) steeds een groot gebouwde hollander de riveir uitkomen om me te komen bekijken. Maar aalleen zij zag het...Die huisen zijn altijd zo creepy en je voelt duidelijk aanwezigheid en/of intiëteiten...In Heri Holland! Het huis van mijn ouders in Rotterdam ook!De dijk tegenover e hab piking Bakru e prey! Tienpasi de in a strati! Blaka poespoesi e djompo dji!Poespoesi e feti in i tuinYe sji tigri e wakaSma e nak doro, ma tei go luku no wan sma deYe yer piking e lafu ma tei go luku no wan sma de!Lanti! Sani de!afz. AO...
nou mensen ik heb in rotterdam enkele jaren geleden met de aanleg van die nieuwe metro lijn,iets heel raar gezien niks eng hoor maar meer een wetenschap heel europa is 1 grote kerkhof en dan de denken aan al die vele tientale pestdode tijdens de grote pest epidemie en dan bedoel ik dat de stadt er mee bezaaidt ligt,......wat ik heb gezien is dat de pestdoden opgstapeldt liggen in een graf van ongeveer 10 meter diep oplopend naar boven, en dat is in heel nederlandt zo eingelijk heel europa daar wel eens aan gedacht zelf heb ik op de gekste tijdstippen ook door bossen na twaalf uur mijn weg naar huis weten vinden ik voelde soms wel wat maar ik deed altijdt in mezelf bidden tot ik thuis was,
Odi Odi, Vrijdagavond was ik buiten met een paar vriendin ( ik woon in zuid oost holendrecht ). Iedereen die een keer van holendrecht naar bullewijk heeft gelopen sab dat a pasi takru ( weet dat die pad eng is ). No me waka tap mi hof ( nu loop ik op em hof ) ik loop ik loop opeens hoor ik iemand fluiten, mi sking e gro. Nu draai ik mt mijn hele lichaam om te kijken wat er aan de hand is. efin, ik zie niemand ! ik loop verder ik hoor dat gefluit iets zachter. Nu ben ik binnen. ik wil naar de keuken lopen en op het moment dat ik langs me bel loop gaat hij twee keer lang af. ik ben geschrokken en ging dus direct terug naar me kamer. Toen kwam me moeder en ze zei 'ye sji fa mi bari, mi sji wan takru sani wakka gwe. Bijna mi ma baar wintie. Toen ging ik bij me moeder slapen. Moest ik de deur van haar kamer dicht doen, stond ik op ging de bel WEER moest ik piepen. ik bleef tien minuten lang piepen en zag niemand weg lopen. mi be fredeeeeeeeeeeenu loop ik met een obia draai bakatrouwens dit is een waargebeurd verhaal